Atlanta Clinic/Oferta/Chirurgia kręgosłupa i neurologia

Uszkodzenie łąkotki

Uszkodzenie łąkotki to jedno z najczęstszych uszkodzeń w obrębie stawu kolanowego. Każdy uraz powodujący silne skręcenie stawu kolanowego (szczególnie z dużym obciążeniem masą ciała), może prowadzić do jej rozdarcia. Również powtarzające się mikrourazy mogą uszkodzić rzepkę nawet podczas klęczenia, głębokich przysiadów lub podnoszenia czegoś ciężkiego.

Każdy staw kolanowy posiada dwie łąkotki w kształcie litery C, które posiadają funkcję amortyzującą i stabilizującą między kością udową a piszczelową. Uszkodzenie tej struktury powoduje ból, obrzęk i ograniczenie ruchomości kolana. Może być odczuwana także blokada ruchów kolana oraz mogące pojawiać się problemy z pełnym jego wyprostowaniem.

Leczenie zachowawcze w części przypadków doprowadza do ustąpienia dolegliwości. Jednak w pozostałych przypadkach uszkodzona łąkotka wymaga naprawy chirurgicznej.

Rozerwany menisk może wynikać z dowolnej czynności, która powoduje silne skręcanie lub obracanie kolana, takiej jak agresywne obracanie się lub nagłe zatrzymywanie się i skręcanie. Nawet klęczenie, głębokie przysiady lub podnoszenie czegoś ciężkiego może czasami prowadzić do rozdarcia łąkotki. U starszych osób zmiany zwyrodnieniowe kolana mogą przyczynić się do rozdarcia łąkotki z niewielkim urazem lub bez urazu.

Objawy:

Uczucie przeskakiwania w stawie,
Obrzęk lub ograniczenie ruchomości stawu,
Trudność w wyprostowaniu kolana,
Ból występujący po bocznej lub przyśrodkowej stronie z promieniowaniem do dołu podkolanowego.

Kiedy udać się do lekarza?

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli kolano jest bolesne lub opuchnięte lub nie możesz nim poruszać w normalny sposób.

Powikłania:

Uczucie niestabilności stawu kolanowego,
Niemożność normalnego poruszania kolanem,
Uporczywy ból,
Zwiększenie się prawdopodobieństwa rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

Diagnoza:

Uszkodzenie łąkotki często można zidentyfikować podczas badania fizykalnego. Lekarz wykonuje specjalistyczne testy prowokacyjne, będzie obserwował jak chodzi pacjent, poprosi o przykucnięcie by móc ustalić przyczynę objawów.

Do zdiagnozowania uszkodzonej łękotki często wykonuje się również testy obrazowe:

RTG: łąkotka składa się z chrząstki, dlatego nie pojawi się ona na zdjęciach rentgenowskich. Jednak promienie rentgenowskie mogą pomóc wykluczyć inne problemy z kolanem, które dają podobne objawy.
MRI: Wykorzystuje fale radiowe i silne pole magnetyczne do tworzenia szczegółowych obrazów zarówno twardych, jak i miękkich tkanek w obrębie kolana. To najlepsze badanie obrazowe do wykrywania rozdartej łąkotki.

W niektórych przypadkach lekarz może użyć narzędzia zwanego artroskopem do zbadania wnętrza kolana. Artroskop jest wprowadzany przez małe nacięcie w pobliżu kolana. Urządzenie zawiera światło i małą kamerę, która przesyła powiększony obraz wnętrza kolana na monitor. Artroskopia jest środkiem diagnostycznym oraz naprawczym dla większości uszkodzeń łąkotek.

Leczenie:

Leczenie uszkodzonej łąkotki często rozpoczyna się zachowawczo, w zależności od rodzaju, wielkości czy też położenia uszkodzenia.

Drobne uszkodzenia wraz z towarzyszącym mu odczynem zapalnym stawu często ustępują po zastosowaniu środków przeciwzapalnych, więc operacja zwykle nie jest wskazana. Wiele innych uszkodzeń które nie są związane z blokowaniem kolana, z czasem staną się mniej bolesne, więc nie wymagają również operacji.

Lekarz może zalecić:

Odpoczynek i unikanie czynności nasilających ból kolana,
Użycie kul ortopedycznych,
Przykładanie zimnych okładów w bolący obszar,
Stosowanie leków przeciwbólowych dostępnych bez recepty,
Fizjoterapię, która pomoże wzmocnić mięśnie wokół kolana aby pomóc ustabilizować staw kolanowy.

Jeśli mimo leczenia rehabilitacyjnego, kolano pozostanie bolesne lub się zablokuje, lekarz może zalecić operację. Czasami można naprawić uszkodzoną łąkotkę, szczególnie u dzieci i młodych dorosłych.

Jeśli pęknięcia nie da się naprawić, dzięki technikom małoinwazyjnym przeprowadza się usunięcie uszkodzonego fragmentu łąkotki. Po operacji pacjent będzie musiał wykonywać ćwiczenia, by zwiększyć i utrzymać siłę i stabilność kolana.